De gin uit het bos

De bekende sprookjesfiguur staat bij deze drank niet alleen op het etiket, maar komt ook in de smaak terug. “Wij hebben onze gin naar Sneeuwwitje genoemd, omdat die sprookjesfiguur een uithangbord is van onze thuisregio, de Spessart”, verklaart Markus Skrobanek. “Omdat wij een lokaal product maken was het voor ons ook vanzelfsprekend dat we dat zouden vernoemen naar onze thuisregio.” Voor hun gin gebruiken de vier uitsluitend regionale ingrediënten: Bronwater en de naalden van de Douglasspar uit het bos en appels uit de boomgaarden van hun ouders. Hier komt alleen zuivere natuur uit de Spessart in het glas terecht.

De gin moet niet alleen goed smaken, maar ook het thuisland op het etiket weerspiegelen. Zo kunt u via de sprookjesspiegel op de fles de zeven dwergen aan het werk zien. “Ze verzamelen de ingrediënten voor de schoonheidsdrank van Sneeuwwitje in het bos. Op weg naar de branderij worden ze door de dieren in het bos bekeken. Het verhaal wordt omgeven door versieringen, die door mijn vader in een leuning in mijn ouderlijke huis gesmeed zijn”, vertelt Markus Skrobanek.

Een traditie in Beieren wordt een landelijk succes

In Lohr am Main in Beieren is branden een traditie. Bepaalde huizen kregen ooit het branderijrecht – zo ook dat van de grootouders van Fabian Kresers, die tot 2013 nog actief “vruchten-eau-de-vie” brandden. Als de branderij gesloten dreigt te worden weet de kleinzoon dat te verhinderen: “Ik wilde niet dat het brandrecht zou vervallen, dus heb ik het overgenomen. Sindsdien geef ik leiding aan de branderij”, aldus de 25-jarige.

Maar een goed product kost veel tijd – tijd, die de student naast zijn studie niet heeft. Hij vraagt zijn drie kameraden om hulp. Sindsdien branden ze met zijn vieren. En met groot succes: in 2018 halen de branders met hun gin “Snow White” de zilveren medaille tijdens het Craft Spirit Festival – de belangrijkste beurs voor ambachtelijke sterke dranken.

Gin branden – uit liefde voor de thuisregio

De jonge mannen gaat het echter om veel meer dan succes. Hun hart ligt in hun thuisregio, in de natuur en bij het behoud van een hoog gewaardeerde traditie. Daarbij speelt het bos van de regio Spessart een elementaire rol. Het is de leverancier voor de ingrediënten van de gin en biedt het hout om het te verhitten. Maar het is vooral een ontspanningsgebied, zegt Jonas Völker: “Ons bevalt vooral de stilte die we hier treffen. De Spessart is een plek van vrede.”

Dat waarderen ook veel inwoners en gasten: Ze wandelen door de Spessart, bewonderen de imposante, oude bomen en bekijken de zeldzame dieren zoals de lynx en mopsvleermuis. En precies dat moment willen de vier in de smaak van hun gin vastleggen. “Onze gin moet smaken als een wandeling door het bos op een frisse zomerochtend”, beschrijft Markus Skrobanek. “Stelt u zich de dauw op de bladeren en weiden voor – dat wordt verbeeld door ons bronwater en het scherpe van de citroen. Het zoete van de appel geeft de eerste zonnestralen weer. De geur van het bos komt terug in de scherpe geur van jeneverbes en de naalden.”